Eindverslag Hans

29 oktober 2012

Op 16 september is het dan eindelijk zo ver en vertrekken Jo van Mil en ik vanuit Maastricht via Luik naar Irun. Irun is een plaats aan de Spaanse grens waar onze tweede Camino; de Kustroute-route Primitovo, zal starten. In de voorbereiding hebben we ongeveer ingeschat hoelang we over deze voetreis zouden doen. We planden 5 á 6 weken in en dit is prima uitgekomen.

Jo en ik hebben een schitterende tocht gehad en Jo was een prima en gezellig wandelmaatje. Ik ben blij dat ik hem vorig jaar gevraagd heb om met me mee te gaan. Fijne bijkomstigheid is dat Jo een hele goeie talenknobbel heeft en daar heb ik dankbaar gebruik (misbruik) van gemaakt. Het is dan ook geen vraag geweest wie de gezamenlijke beurs zou beheren!! Ook toen bleek dat ik geen foto’s meer kon verzenden heeft Jo het spontaan van me overgenomen en heeft hij daar waar Wi-Fi voorhanden was, de foto’s naar Arno doorgestuurd.

Onze tocht is ontzettend mooi geweest maar het was ook een zware tocht. In principe hebben we nog geen 5 kilometer vlak gelopen. Het ging van glooiende bergpaadjes tot aan kronkelende rotsachtige paadjes waar je soms handen en voeten nodig had om boven te komen. Het was dan ook vaak, zeker gezien de temperatuur op de kustroute, puffen, zwoegen en zweten voordat we boven waren. Eerlijkheid gebied me om te zeggen dat Jo me bij het klimmen meestal voorbij liep en ik onderweg toch herhaaldelijk even moest stoppen om op adem te komen. Tijdens het afdalen kwamen we elkaar dan wel weer tegen.

Wat het weer betreft hadden we het niet beter kunnen treffen. Hadden we op onze eerste reis meer regendagen dan droge dagen; Nu waren de weergoden ons erg goed gezind. We hebben temperaturen boven de 30 graden gehad en soms mindere dagen met regen.
Nadat we van de Kustroute, waar de temperatuur ‘s morgens nog vaak 18 graden was, over gingen naar de Route Primitivo liepen we dan ’s morgens aan met een temperatuur van 4 graden.
Op de route Primitivo hebben we een dag met ontzettend grote hoosbuien gehad terwijl we naar een hoogte gingen van 1100 meter. Het stortregende, het waaide heel hard en het was koud. Maar toch hebben we dit als zeer imponerend ervaren.

We hebben onderweg weer veel pelgrims van allerlei nationaliteiten ontmoet en dank zij, wederom Jo zijn talenknobbel, hebben we goede contacten gelegd. Het is prachtig om te zien of te horen wat ieder bezielt deze Camino te gaan lopen. Wat mij ook op is gevallen dat er zoveel jongeren de tocht naar Santiago afleggen. Toch streelt het je ego om te zien dat wij, gezien onze leeftijd, vaak nog fitter liepen dan deze jongeren. Zou het komen door de jarenlange wandelervaring van ons oudjes?

Als we na 903 kilometer en 33 dagen lopen, Santiago de Compostella bereiken is het toch weer een ervaring. Het einddoel is wederom bereikt en wat heel belangrijk is.. in goede gezondheid.
Jammer dat we in de Pelgrims mis het grote wierookvat weer niet hebben zien slingeren. Dit was mijn tweede reis naar Santiago de Compostella en ook de eerste keer is er geen H. Mis geweest waar ik het grootste wierookvat ter wereld heb zien slingeren. Jammer…het zou voor iedere pelgrim te zien moeten zijn, al is het maar als beloning.

De tocht naar Finisterre hebben we zoals in het begin was gepland niet te voet maar per bus afgelegd en hebben daarna een prachtige voettocht naar Muxia gehad. Ook dit was een onvergetelijke dag die we niet hadden willen missen.
Terug in Santiago de Compostella merk je dat het klaar is en dat de bus wel mag vertrekken naar huis. Het is goed geweest.
De rit naar Luik is nog een lange zit en we zijn blij als we in Luik aankomen en daar de trein naar Maastricht kunnen nemen. Fijn om de Nederlandse grond weer onder je voeten te voelen. Na even heen en weer sms’en krijgen we dan eindelijk Arno en Tineke in beeld. Na een hartelijk welkom gaan we met z’n viertjes gezellig wat drinken in een door Jo aangeprezen kroegje, waar we toosten op een prachtige tocht en een gezonde thuiskomst. Als afsluiting gaan we, in ons reisplunje, naar een Chinees restaurant waar we heerlijk Kantonees hebben gegeten.

Bij thuiskomst komen de versierselen me al bij de achterdeur tegen. Wat een lieve mensen allemaal……Het voelt goed weer thuis te zijn!!!

Langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor het meeleven met onze reis en voor de reacties op de site welke we onderweg hebben kunnen lezen. Het is altijd weer fijn om te weten dat er zoveel mensen met je meeleven

Arno weer bedankt dat je telkens, na ons dagelijks gesprekje, (soms waarschijnlijk onsamenhangend) weer een mooi verslagje “van de dag” maakte. Het wordt vast een mooi boekwerk.

Jo nogmaals bedankt dat je mijn wandelmaatje op deze Camino wilde zijn.

Een pelgrimsgroet voor allen.

Hans Claassen
arnoc@kpnmail.nl