Dag 74

11 juni (dag 74 )
Van Santa Catalina de Somoza naar El Acebo

Gisteren hebben Hans en Henk hun avondmaaltijd in Santa Catalina de Somoza gebruikt in de Herberg. Het eten smaakte hen goed, ze hadden zelfs weer een keertje soep.
De voetbalwedstrijd Spanje tegen Rusland hebben ze in de Bar gekeken. Het juichen viel wel mee, zoveel Spanjaarden waren er niet binnen. Maar toch is het leuk als je in Spanje bent, dat het Spaanse elftal wint. Van de wedstrijd Griekenland tegen Zweden hebben ze maar een stukje gezien, omdat het voor de Pelgrims bedtijd was.

Vanmorgen hadden ze in de Herberg een goed ontbijt. Ze kregen een sandwich die zo groot was, dat ze hem niet op kregen. Ze kregen folie van de beheerder, zodat ze het resterende deel mee konden nemen voor onderweg.
Het weer zag er goed uit. Ze zijn om 8.00 uur zonder jas, aan de etappe begonnen en hebben deze ook niet meer aan gehad. De hele dag is het licht bewolkt geweest, soms kwam de zon door. Er is wel een beetje regen gevallen, maar niet zo erg dat er maatregelen getroffen moesten worden.

Vandaag hebben Hans en Henk een flinke klim te gaan. De route over de Montes de León is een van de indrukwekkendste, en brengt hen naar Cruz de Ferro.
Het is een schitterende tocht met een prachtige bloemenzee onderweg. In de verte zien ze hoge bergen liggen, zelfs nog toppen met sneeuw erop. Het uitzicht van vandaag vinden ze geweldig mooi. Hans zei dat hij wel foto’s kon blijven maken van deze prachtige natuur. Hij raakte er niet over uitgepraat.
Ze kwamen door veel dorpjes. Meestal waren de dorpjes bewoond en leven de inwoners van Pelgrims die de Camino lopen. Andere dorpjes zijn weer leeg. De huisjes zijn vervallen, maar dan zien ze toch weer dat de geveltjes aan de voorkant waar de pelgrims lopen zijn opgeknapt. Ook de wegen waarover zij gaan, zijn prima begaanbaar. Een deel van de Camino is “gesponsord” door de Europese Unie, die de Camino in 1999 uit heeft geroepen tot Europese Culturele Route. Zij hebben gezorgd dat delen van de route flink werden opgeknapt.

Ze hebben vandaag helemaal geen asfaltweg gehad. Ze hebben alleen maar gelopen over zandweggetjes/rotspaadjes.
Langs de route zien ze ook enkele tientallen meters aan een stuk, houten kruizen die door Pelgrims van takken zijn gemaakt en daarna in de gaas worden gezet.
Ze komen door El Gonso, Rabanal del Camino, en via Foncebadón gaan ze richting Cruz de Ferro. Net voordat ze Cruz de Ferro bereiken, lopen ze een echtpaar voorbij met een kindje. Ook zij zijn onderweg naar Santiago de Compostella met 2 ezels. Op één ezel zit hun kindje en op de andere zit de bepakking.

Dan bereiken ze het hoogste punt van de Camino. Boven op de top van de pas die 1504 m hoog is, staat een boomstam van 5 meter hoog, waarop een ijzeren kruis is bevestigd. Het is het monument voor de bedevaartgangers. Het is een traditie dat Pelgrims daar een steentje van thuis op de hoop leggen of gooien, met als symbool bevrijd te worden van de last die ze met zich meedragen. Om de traditie voort te zetten leggen ook Hans en Henk de stenen van henzelf op de berg en de stenen die wij hen van thuis mee hebben gegeven. (zie foto)
Hans vertelt dat veel Pelgrims het op dit punt best moeilijk hebben. Het is toch een speciale plek.
Boven zitten ook 4 jongeren gitaar te spelen. Dit samen maakt het geheel heel erg bijzonder.
Hier boven op het hoogste punt hebben Hans en Henk hun lunch gebruikt, in de vorm van de sandwich die ze nog hadden van vanmorgen. Buiten een picknickplaats en wat bankjes staat er ook een kapelletje.
Ze zien ook veel Pelgrims die met de fiets komen. Sommigen van hen hebben volgauto’s bij voor de verzorging onderweg. Dit punt is nl ook via een asfaltweg bereikbaar.

Het plan was om in Manjarín te overnachten, maar bij nader inzien, liepen ze toch liever een stukje verder. Het zag er allemaal niet zo best uit bij die overnachtingsplaats. Het volgende dorpje was 7 km verder en daar zijn ze naar toe gegaan. Het dalen van 1504 m naar 1150 m ging geleidelijk aan.
De laatste dagen zien ze vaak dezelfde Pelgrims. Zo zien ze ook al enkele dagen twee echtparen uit Italië en met handen voeten wordt er toch gecommuniceerd. Er is ook een Nederlandse man die in Madrid woont. Hem hebben ze al enkele dagen onderweg getroffen en hij heeft ook vaak dezelfde overnachtingsplaats als Hans en Henk.

Om 15.00 uur en na 30 km te hebben gelopen komen ze aan in El Acebo. Ze overnachten in een Herberg van de Parochie aldaar. Er kunnen in deze Herberg 35 personen overnachten. In een grote ruimte zijn door middel van muurtjes die ongeveer 2,5 hoog zijn, aparte slaapruimtes gecreëerd. In elk van deze ruimtes staan 8 bedden.
In El Acebo zijn ook nog enkele restaurantjes die kamers verhuren. Alles wat ze zien is Pelgrim.
De beheerder hoorde dat ze te voet vanuit Nederland waren vertrokken en heeft dit waarschijnlijk heel bijzonder gevonden, want toen de mannen, nadat ze waren gedoucht en hun was hadden gedaan, een pilsje gingen drinken in een restaurantje, wisten ze daar al dat zij die Hollanders waren die al zo ver hadden gelopen. Waarschijnlijk heeft de beheerder van de Herberg dit daar al verteld.

Omdat ze nu verder zijn gelopen dan de bedoeling was, wordt de planning van de route morgen herzien. Zoals het er nu uitziet, bereiken ze 20 juni a.s. Santiago de Compostella.

Afstand dag 74: 30 km
Totaal gelopen: 2167 km